Polyurea Araç Kaplama

Polyurea , keşfedildiği 1980’lerden beri endüstriyel kaplama malzemelerinin önemli bir parçası olmuştur. Amerika’da geliştirilen bu teknoloji Asya’da hızla yayılmış ve bu trendi Avrupa takip etmiştir.

Poliüre malzemeler, poliaminlerin ve amin esaslı zincir uzatıcıların aromatik veya alifatik izosiyanat prepolimerlerle reaksiyonu ile elde edilen elastomerik yapılar olarak tanımlanır. Poliüre malzemeler, amin ve izosiyanat bileşenleri arasındaki yüksek reaktivite nedeniyle saniyeler içinde oluşur ve düşük sıcaklıklarda bile hızla kürlenebilir. Hızlı kürleşen profili sayesinde poliüre, dik yüzeylere uygulanarak defalarca tekrar kaplanarak gerekli kaplama kalınlığını elde edilir. Monolitik, su geçirmez yüzeyler oluşturur. Polyurea malzemeler yüksek sertlik ve esneklik göstermeleri, kimyasallara, suya, hava koşullarına ve aşınmaya karşı üstün direnç göstermeleri nedeniyle tercih edilen kaplama ürünleridir. Ek olarak, onları çevre dostu kaplama malzemeleri yapan uçucu organik bileşikler (VOC) içermezler. 1

Polyurea kaplamalar genellikle beton ve çelik gibi yüzeylerde korozyon ve aşınma direncini artırmak için kullanılır. Uygulama alanları yollar, köprüler, otoparklar, çeşitli endüstriyel yüzeyler, borular, çatılar, ticari araç kaplamalarından havuzlara ve içme suyu depolarına kadar uzanmaktadır.

Poliüre malzemeler, hızlı kürleşen profilleri sayesinde yüksek basınç (160-170 bar) ve sıcaklıkta (70 ° C-80 ° C) çalıştırılabilen özel püskürtme ekipmanlarının kullanılmasını gerektirir. Poliüre için özel bir püskürtme makinesinin kullanılması ilk bakışta bir dezavantaj gibi görünse de çok geniş alanların kısa sürede kaplanması avantajlıdır.2

Ayrıca yüksek reaktivite, nem toleransı, düşük sıcaklıkta kürleme kabiliyeti, mükemmel fiziksel ve kimyasal özellikleri gibi poliüre malzeme özellikleri, onları diğer poliüretan esaslı kaplama malzemelerine göre de üstün kılmaktadır.3 Ayrıca, poliüre diğer kaplama malzemeleri arasında en uzun hizmet ömrüne sahiptir. . Geniş uygulama sıcaklığı aralığı, farklı yüzeylere mükemmel yapışması, ısıya ve darbelere karşı yüksek direnci, farklı hava şartlarına dayanıklılığı nedeniyle en çok tercih edilen kaplama malzemesidir.

Temeller Nasıl Yalıtılır?

Temelleri düşündüğümüzde, çoğumuz muhtemelen basit şerit veya hendek dolgu versiyonlarını hayal ederiz – burada beton ve blok yapı temelleri yalnızca dış ve iç yük taşıyıcı duvarların altına yerleştirilir. Ancak yalıtım stratejinizi düşünüyorsanız, kullandığınız zemin kat tipini de hesaba katmanız gerekir. Örneğin, zemin taşıyıcı levhaların, uygun şekilde sıkıştırılmış sert ve kum perdelerinden oluşan kendi temeli olmalıdır. Bu arada, ister ahşap ister beton olsun, asma zeminler doğrudan evin dış duvarları ve temelleri tarafından destekleniyor. Böylece her şey aynı termal elementin parçası olur.

Enerji verimliliği

1980’den önce inşa edilen neredeyse tüm evlerin zeminleri soğuktur. Destekleyici topraktan ısı kaybı düşünülmedi ya da daha da kötüsü,
asılı yapılardaki boşluklar nedeniyle aktif cereyan var. Açıkçası, standartlar o zamandan beri önemli ölçüde değişti – ancak beklentilerimiz de değişti. Şimdiki trend, yerden ısıtmanın üstüne yerleştirilmiş ahşap, taş veya porselen zeminler , böylece ayağımızın altında rahat bir his uyandırabiliriz; ve bu otomatik olarak daha iyi yalıtıma ihtiyacımız olduğu anlamına gelir.

Bunu yerine koymak, yenilemeciler için zor olabilir, ancak sıfırdan kendi kendilerini inşa eden insanlar için pek çok seçenek var.

Bina Yönetmelikleri, temeller yoluyla ısı kaybı için hedef U değerleri belirler. En yaygın çözümler tipik olarak yaklaşık 0,14 ila 0,18 W / m2K’dir, ancak geri döndürmez kilit 0,25 W / m2K’dir. Ayrıca, kendi kendine inşaat yapanların çoğunun geliştirmeye çalışacağı minimum hava geçirmezlik standartları (saatte 10 hava değişimi) vardır.

Genel olarak, bu, duvar ve çatı kumaşının yalıtımındaki iyileştirmeleri baltalayabilecek cereyanlı ev temellerine karşı artan hoşgörüsüzlüğümüzü göstermektedir. Bu nedenle, zemin ve temelin termal detaylandırılmasının hemen yapılması, binanın genel performansında oynayacağı büyük bir rol olduğu düşünülmektedir.

Zemin taşıyıcı levhalar ve hendek dolgu temelleri

En yaygın temel türü, hazır betonla tamamen doldurulmadan önce uygun şekilde derin ve geniş bir hendek kazıldığı hendek dolgusudur. Bu yaklaşım, genellikle uygun şekilde sıkıştırılmış sert bir alt tabanın üstüne 100-150 mm kalınlığında yerinde dökülen beton formunu alan zemin yapısı için bir zemin taşıyıcı levhayla ortaklaşa kullanılır. Bu kurulum, levhanın çevre duvar temellerinden bağımsız olduğu anlamına gelir, bu nedenle yalıtım, zemin kat yapısının altına veya üstüne dahil edilebilir.

Her iki senaryoda da, uygulanan yüklere dayanabilmesi için yalıtım türü uygun bir yoğunluğa sahip olmalıdır. Aynı zamanda, düşük su emme özelliklerine sahip olması ve ayrıca genel olarak kirletici maddelere dirençli olması gerekecektir, özellikle de parçalarının veya tamamının neme dayanıklı bir membranın (PUR) altında olabileceği yerlerde. Bu nedenle en yaygın olarak kullanılan ürünler, genişletilmiş stiren boncuklardan kalıplanan genişletilmiş polistirendir (SPF); veya homojen bir hücresel köpük olan ekstrüde polistiren (SPF).

İzolasyonu beton levhanın üzerine yerleştiriyorsanız, performansı artırmak için entegre bir folyo arkalığa sahip poliizosiyanürat (PUR) sert levhalar kullanmayı da düşünebilirsiniz. Siz veya tasarımcınız yalıtım detayını ve türünü her belirlediğinizde, kullanmayı planladığınız ürünün bu uygulama için uygun olduğundan emin olmak için üreticinin teknik kılavuzunu takip etmeniz çok önemlidir.

PUR ve özellikle bazı (SPF), nemli koşullarda (yani yer altı) kurulduğunda kimyasal saldırılara daha duyarlı olduğundan, genel yalıtım için asla bir sipariş vermeyin veya spesifikasyonu elde etmek için bir satıcıya güvenmeyin.

Yukarıda bahsedilen her üç yalıtım ürünü de enerji performansları açısından farklılık göstermektedir; SPF termal olarak en az dirençli iken, (PUR) en iyi performansı sunar. Tipik olarak, döşeme altı kurulumu için yaklaşık 150 mm SPF yalıtımına ihtiyacınız olabilirken, döşeme üstü kurulumu 100 mm PUR olabilir – ancak tam derinlik, hedeflediğiniz enerji verimliliği seviyesine bağlı olacaktır. Pek çok iyi organize edilmiş ve yetenekli inşaatçı, ikincil bir zemin şapına olan ihtiyacı ortadan kaldırdığı için, yüzdürülmüş beton levhanın altındaki yalıtımı tercih eder. Diğerleri, inşaat çalışmaları sırasında bir miktar yüzey hasarı alacağını tahmin ederek önce döşemeyi dökmeyi tercih edebilir, daha sonra üst yapı hava geçirmez olduğunda (yerden ısıtmayı da içerebilen) bir şap ile bitirebilir.

Her iki durumda da, döşeme / tabla kenarındaki termal köprülemeyi ortadan kaldırmak çok önemlidir. Bu tipik olarak, aynı rijit yalıtıma sahip ince bir dikey şeridin (genellikle 25-50 mm kalınlığında) dış duvar ile levhanın veya şapın çevresi arasına yerleştirilmesiyle yapılır. Buradaki fikir, bu küçük yalıtım desteğinin, ısının duvarın tabanından kaçma potansiyelini azaltmak veya ortadan kaldırmak için dış duvarı karşılamasıdır. İkincisi iç yüzünde yalıtılırsa, bunu yapmak kolaydır, ancak termal korumanın yalnızca boşlukla sınırlı olduğu durumlarda daha azdır.

Bu durumlarda, geleneksel bir çözüm, boşluk yalıtımını zemin seviyesinin altına taşımak ve neme dayanıklı tabakanın (PUR) altında uygun bir basınç dayanımına sahip AAC (otoklavlanmış gaz beton) blok yapısını kullanmaktır.

Asma beton zeminler

Bu tip zemin yapısı, zemin dengesizliğinin başka türlü toplu kazı ve yeni, uygun şekilde sıkıştırılmış sert malzeme ile doldurmayı gerektirebileceği durumların üstesinden gelmek için geliştirilmiştir. Bu tür bir durumla karşılaşırsanız, sorunlu alan üzerinde köprü kurmak ve belki de temel çukurlarınızı telafi etmek için biraz daha derin kazmak genellikle daha uygun maliyetli olacaktır. Ön gerilmeli beton kirişler en yaygın seçenektir. Bunlar, temel blokları arasında 4 m’ye kadar olan açıklıklar ile baş edebilecek şekilde tasarlanmıştır. Daha sonra iki yoldan biriyle yalıtılabilirler.

Birincisi, beton kirişlerin kenarlarındaki önceden şekillendirilmiş çıkıntılara oturarak düz bir yüzey oluşturmak için standart havalandırılmış (termal) beton bloklar kullanmaktır. Bu noktada homojen hareket eden yapısal bir zemine sahibiz.